Zo streng de Amot Atrium Tower er vanbuiten uitziet, zo wild is het atrium uitgedost. In plaats van de lift te nemen in het kantoor gaan medewerkers naar hun werkplek via een weidse slingertrap van tulpenboomhout.
De 158 m hoge toren staat in Tel Aviv en is ontworpen door Moshe Zur Architects. Aan de Amot Atrium Tower is het hoogste certificaat LEED Platinum toegekend. Duurzaamheidsmaatregelen zijn een dubbele vliesgevel met interne schaduwwerking tussen twee glaslagen via een controlesysteem.
Poenpatserig praalkantoor
Tegen alle ijzig strakke orthogonaliteit van het exterieur vormt het weelderige atrium een contrast van jewelste dat de ogen staandevoets op steeltjes van ongeloof zet en het verstand speedboots op het verkeerde been van verbijstering. De van antracietkleurig en lichtgrijs marmer glanzende ruimte, past op zich volmaakt bij het icoon van het praalhanskantoor dat wereldwijd welvaart predikt en welzijn verkettert.
Maar de licht diagonale middenstijlen in sommige ramen en plafondplaten, de golf-, boog- en kartelpatronen in de vloer, de gouden halmen op sommige muren en een wand van stromende strepen geven toch een menselijke toets aan wat anders louter kille contactarmoede zou zijn geweest.
Woeste wervelingen
Dat observeer je trouwens pas naderhand. Want het eerste dat opvalt in deze lobby van 1.000 vierkante meter en vier verdiepingen heerlijkhoog (14 m), zijn twee woeste wervelingen in Amerikaans tulpenboomhout die het atrium torenend in rep en roer brengen. De mensen van de receptie en de bewaking staan er echter rustig bij. Anders zou je zowaar denken dat twee tornado’s, die als verschijnsel normaliter de natuur horen te stofzuigen, opgesloten zijn geraakt en elk moment wraak dreigen te nemen op het interieur van hun gevangenis. De ene begint al in kracht af te nemen, maar de andere centrifugeert nog razend rond. Voor de dagelijkse waarnemers is het evenwel gewoon een dynamisch trappenstelsel.
Voor het tweeledige beeldhouwwerk is een ander bureau verantwoordelijk: Oded Halaf Architects in Herzliya Pituch. Dat had twee doelstellingen: leven in de enigszins rigide bouwerij brengen en voor het gezichtsbedrog de kolossale constructie vrijhangend maken.
Lees in het artikel uit Het Houtblad 1/2017 hoe de constructie tot stand is gekomen.
