Het is de wereld op zijn kop: een brug in en niet over het water. De loopgraafbrug ofwel Mozesbrug in de gracht naar Fort de Roovere doet je verbazen. Je waant je Mozes tussen twee muren van water.
In de dossiers op Het Houtblad.nl zijn tal van artikelen gebundeld over houtprojecten die zijn gepubliceerd in het magazine of op de website. Een ervan is de loopgraafbrug aka Mozesbrug, een ontwerp van Ro Koster en Ad Kil van RO&AD Architecten. De brug bij Fort de Roovere in Halsteren maakt deel uit van een bijzonder natuurgebied: de de West-Brabantse Waterlinie, die aan het begin van het decennium is gereconstrueerd.
Cultuurhistorische schat
De linie met de forten de Roovere, Pinssen en Moermont ten noorden van Bergen op Zoom en Fort Henricus bij Steenbergen was bijna twee eeuwen lang strijdtoneel. In die periode werd het gebied zes keer onder water gezet. Daarna werd de linie overgeleverd aan de natuur. Tot in de jaren 1980 geluiden opklonken de waterlinie in aloude glorie te herstellen. Onder het woekerend groen verschanste zich immers een cultuurhistorische schat. In 2002 besloten negen organisaties, samengebracht door de Stichting West-Brabantse Waterlinie, de drie forten en de liniewal het oude aanzicht terug te geven.
Fort de Roovere
Bij Fort de Roovere, het grootste vestingwerk, moest een uitkijktoren komen met uitzicht over de hele West-Brabantse Waterlinie, inclusief voetgangersbrug over de gracht aan de kant van de vijand die toegang geeft tot het fort, in wezen een paradox. In juni 2010 was het herziene definitieve ontwerp voor de uitkijktoren klaar. Omdat die gebouwd zou worden van Accoya, sloot de brug daar niet meer op aan. Kil en Koster moesten als de wiedeweerga aan de slag. De datum voor de officiële oplevering stond vast: 10 november 2010. De rode loper lag bij wijze van spreken al klaar.
Loopgraafbrug
Al brainstormend kwamen ze op het idee van een loopgraafbrug, die op afstand net als een loopgraaf onzichtbaar is. De brug is 50 m lang, 1,40 m breed en 1,10 m diep en volgt de welvingen van gracht en taluds. Aan de lagere walkant telt de trap één bordes, aan de fortkant drie. De vloer van de brug is 23 m lang. De wanden en leuningen zijn van Accoya. ‘Het is een uitstekend constructiemateriaal dat zich wonderbaarlijk goed houdt in een vochtige omgeving, en het bevat geen giftige componenten,’ licht Koster toe.
Waterdicht
‘We hebben eerst proefjes gedaan om te kijken hoe we het Accoya waterdicht konden krijgen,’ vult Kil aan. ‘Daarvoor maakten we een 1,5 m hoge kolom, die we vulden met water. Met een klokje ernaast werd al snel duidelijk dat Accoya na een paar minuten verzadigd raakte en het water kort erna door de kolom heen sijpelde.’ Uiteindelijk zijn de brugwanden aan de buitenkant bekleed met duurzaam EPDM-folie. Het is ingeklemd tussen leuning en wand en ingestort in een betonblok van 800 x 600 mm, dat rust op de fundering en tevens als tevenwicht dient. Voor de brugwanden zijn Accoya delen gebruikt die met messing en groef aan elkaar zijn bevestigd. Omdat Accoya te zacht is voor trappen en vloer, is de keuze gevallen op Braziliaans FSC-gecertificeerd angelim vermelho.
