Tijdens het Sovjettijdperk was de hele kust van Letland een verboden zone om bijvoorbeeld een eengezinswoning te bouwen. Dit deel van het land werd gedomineerd door militaire faciliteiten. Tegenwoordig is bouwen in het duingebied weliswaar nog steeds verboden, behalve op bestaande funderingen van gebouwen. Op zo’n locatie realiseerde OAD onder meer een eengezinswoning dat gevolgd wordt door een gastenverblijf, een paviljoen en een sauna.
De eengezinswoning ligt op een natuurlijke helling en gaat naadloos over in het omliggende dennenbos en de kustduinen. Daarbij combineert het traditie met een onderscheidend karakter. De grijze houten afwerking, geaccentueerd door Japans geïnspireerde hoeken, contrasteert bijvoorbeeld met de golfachtige details van het dak. Het veranderende gevelontwerp oogt dynamisch en wordt onderbroken door grote ramen die een gevoel van transparantie creëren.
Van buiten harmonieert het huis moeiteloos met zijn omgeving terwijl het interieur modern en bijna futuristisch te noemen is. De indeling is wel traditioneel. Zo vormt de keuken het hart van het huis en is geïnspireerd op het ontwerp van de mantelschoorsteen. Hoewel dit eeuwenoude schoorsteensysteem door gebruik vervaagd is, blijft het een krachtige inspiratiebron. In de Letse traditie waren de straatstenen (haard) de ziel van de keuken, met schoorstenen die groot genoeg waren om alle rook op te vangen.
Met de zichtbare CLT-panelen, die tevens als primaire structuur dienen, geeft de architect de wanden een natuurlijke, onafgewerkte esthetiek. Verder is gelijmd grenenfineer gebruikt voor deuren en inbouwmeubels. Daarbij blijft de continuïteit van het hout behouden en ontstaan naadloze overgangen door de ruimte. Akoestische panelen aan het plafond dragen bij aan een rustige atmosfeer.
Beelden: Alvis Rozenbergs
