Voor een neolitische archeologische vindplaats in centraal Turkije ontwierp Teğet een houten bezoekerscentrum. Dit deed de architect in opdracht van de gemeente. Deze archeologisch belangrijke plek dateert uit de achtste eeuw voor Christus en is een van ’s werelds oudst bekende nederzettingen.
Het bezoekerscentrum bestaat uit drie gebouwen en een binnenplaats. Deze opstelling is gebaseerd op de oorspronkelijke indeling van de archeologische vindplaats en heeft tot doel de bezoekerservaring voor zowel het publiek als archeologen te verbeteren. Daarbij is het centrum bewust niet gedefinieerd als een museum of tentoonstellingsgebouw. De architect ziet het meer als een ruggengraat die de ervaring en beweging van bezoekers leidt in relatie tot de bestaande elementen ter plaatse.
Het grootste gebouw van het bezoekerscentrum van de archeologische vindplaats is een U-vormige tentoonstellingsruimte gecombineerd met overdekte terrassen. Het tweede gebouw herbergt een grote polyvalente zaal die is ontworpen voor een verscheidenheid aan internationale workshops en evenementen. Het derde element is een 22 meter hoge houten toren die uitzicht biedt op de twee archeologische heuvels en de aangrenzende vlaktes.
De drie gebouwen hebben allemaal een houten constructie die een meter boven de grond zijn geplaatst op dunne betonnen funderingen. Deze zijn ontworpen met het oog op een laag gewicht om zo de historische grond zo min mogelijk te beschadigen. Ook de ramen en deuren zijn van hout en vormen hiermee een visuele verbinding tussen de gebouwen onderling. Volgens de studio ‘harmoniseert het hout ook met de enorme stilte en beelden van het Anatolische landschap’.
